Henüz on beş yaşında ruhum
Bir gölgenin ardına sığınmakla geçen yıllarım
Papatyanın bile kokusunu alamadan geçirdiğim on beş yılım
Siz
Aynalardan korkarak yaşamak
Ve hissiz geçirilen on beş yıl nedir bilir misiniz?
Ben efendim!
Ben çaresizliğin dibini gördüm
Küflenmiş ruhuma şahit
Şimdilerde akşamüstü kızıllığı çöküyor üzerimize ve ben
Bahçemde koşuşturan çocuklara bakıyorum emekçi penceremden
Cıvıl cıvıl ve bir o kadar neşe dolu
İnsan!
İnsan bir çocuğa kıyabilir mi?
Elleri toprak kokan, yüreği vuslat
Ben kıyıldım efendim
On beş yaşımda
Bir parça ekmek için kıyıldım
Geceler de kısaldı diyorum bu günlerde
Karanlıklar da aydınlıkları çağırır oldu hemencecik
Ve daha kaç karanlık aydınlığı çağıracak?
Hiç kimse bilmeyecek
Yazar : Veli Öztürk
Sitemizin Sağ Alt Köşesinde Yer Alan Bildirim Tuşuna Basarak Yazılarımızı İlk Siz Görebilirsiniz !!!!
