Görüşür müyüz tekrar?
Ağaçların rüzgârdan yerle bir olduğu gün.
Kuşların etrafa kaçıştığı,
Bitmeyen gecede bir fener ışığında
Tutuşur muyuz el ele?
Yoksa dönüp gider misin yine?
Hiçbir ah yerde kalmaz demişlerdi,
Öyle miydi sahiden?
Hiçbir ah yerde kalmaz mıydı hakikaten?
Yoksa her şey bıraktığınla mı kalacaktı?
Kim bilir?
Yine kendimi kandırıyorum galiba.
Son günlerim kendimi avutmakla geçti, bil isterim.
Neyse ne işte!
Biz belki de sessiz şehrin sakinleriydik seninle;
Olabildiğine ıssız ve olabildiğine kimsesiz.
Gücümün son noktasına kadar dayandığım
Korkarım ki bir daha hiç dayanamayacağım bir raddede;
Gidiyorsun işte
Namı diğer veda caddesinde.
Yazar : Veli Öztürk
